Gelijkheid is een van de basisprincipes van het ABVV. Maar zijn onze vakbonden effectief sterk in gelijkheid? We stelden de vraag aan Sandra Langenus & Sandra Weber, twee sterke syndicalisten die al jaren meedraaien in onze vakbondswerking. Sandra Langenus is sinds 2007 secretaris voor BTB-ABVV in Vlaams-Brabant en Brussel, waar ze de delegees in de verschillende transportsectoren bijstaat. Ze is al sinds 2002 actief binnen de transportvakbond, waar ze gestart is als propagandiste. Sandra Weber is al 20 jaar militante voor ABVV-Metaal bij Honda. Vandaag is ze effectief gemandateerd in de syndicale delegatie en in het comité voor bescherming en preventie op het werk, en heeft ze een reservemandaat voor de ondernemingsraad. We vragen beiden om hun visie op vrouw & vakbond.
ABVV-Metaal & BTB zijn sterk in gelijkheid. Zijn jullie het eens met deze stelling?
Langenus: Ik ben het absoluut eens met die stelling. Wat mijn organisatie betreft, kan ik met veel trots zeggen dat mannen en vrouwen er evenveel kansen krijgen. Op het werkveld ligt dat wel wat anders. Als vrouw moet je je binnen onze sectoren meer bewijzen dan een man. Het is als vrouw knokken geblazen om je standpunten te laten aannemen. Als vrouw moet je meer en beter argumenteren voor stellingen die van een man vaker automatisch worden aangenomen. Meermaals per jaar maak ik mee dat leden bij ons op kantoor vragen naar de verantwoordelijke en dan verbouwereerd opkijken als ze mij vervolgens zien verschijnen. “Het is de verantwoordelijke, niet de secretaresse die wil ik spreken”: dergelijke reacties tonen aan dat het voor sommigen moeilijk om aan te nemen blijft dat er zich ook vrouwen kunnen bevinden in functies met grote verantwoordelijkheden.
Weber: We leven in een veranderende samenleving. Streven naar gelijkheid zou minstens de betrachting moeten zijn voor onze vakbond, maar je weet ook dat de praktijk soms anders loopt. Binnen de ABVV-fractie bij Honda kan ik met de hand op het hart zeggen dat iedereen dezelfde kansen krijgt, ongeacht gender, afkomst, leeftijd, … We hebben dan ook een heel diverse kern op het bedrijf, elkeen geselecteerd op grond van skills en persoonlijkheid.
Op welke sterke move in jouw vakbondsloopbaan ben jij fier?
Weber: Ik ben trots op de weg die we als groep hebben afgelegd. Als zoveel verschillende persoonlijkheden en visies samenkomen, is het niet evident om de neuzen steeds in dezelfde richting te krijgen. Maar het lukt ons keer op keer. Onze grootste sterkte is dat persoonlijk gewin altijd ondergeschikt is aan wat we samen kunnen bereiken.
Langenus: Ik ben alleenstaande moeder van twee opgroeiende kinderen en heb daarnaast een job met veel verantwoordelijkheden en planmatig onregelmatige uren. Ik ben er fier op dat ik die ballen al jarenlang best goed in de lucht houd. Dat houdt in dat ik zowel mijn huishouden als ons BTB-kantoor in Vlaams-Brabant/Brussel en de verschillende bedrijven waarvoor ik insta, draaiende houd.
Bijvoorbeeld in de luchthavenbedrijven heb ik jarenlang als enige vrouwelijke BTB’ster tegen uitsluitend mannen moeten opboksen. En dat is me gelukt. Dankzij het goede werk van ons BTB-team heb ik er het respect gewonnen van de werkgevers, de leden, de militanten en de sociale fondsen. Dat maakt mij trots!
Wat maakt van jou een sterke vakbondsvrouw?
Langenus: Ik ben opgegroeid bij een grootvader die delegee was, een vader die federaal secretaris was en een moeder die delegee was in de poetswerksector. Thuis aan tafel werden zowel eenvoudige als moeilijke dossiers besproken. Die voorkennis heeft me een kickstart gegeven bij BTB. Toen ik vroeger als commercieel agente voor Air France aan de slag was en ik veel moest reizen voor mijn job, bezocht ik ook plaatsen waar de gewone mens het niet gemakkelijk had. Ik ben daar tot de vaststelling gekomen dat de vakbond altijd een meerwaarde betekent voor de werkende mens. Het heeft me nederigheid bijgebracht: ik probeer maximaal rekening te houden met wie het moeilijk heeft. Als je hen meekrijgt, dan wordt dat onthaald met dankbaarheid en dan krijg je ook de anderen makkelijker mee. Mijn devies is: luisteren naar de mensen, oppikken wat belangrijk is, vragen hoe het met hen gaat en aandacht hebben voor de details. Ook bij een intern of sociaal conflict, is het belangrijk om te blijven luisteren. Ik ben een strateeg die compromissen sluit: tijdens onderhandelingen heb ik altijd al een plan B en C in het achterhoofd. De ervaring leert me dat je zo de kans hebt om snel te schakelen als dat nodig is. Door te observeren en rekening te houden met ogenschijnlijke details, behaal je betere resultaten. Of kom je tout court tot een resultaat.
Weber: Ik probeer in alle omstandigheden de rust te bewaren, omdat ik er sterk in geloof dat je zo verder geraakt. Daarnaast heb ik een groot empathisch vermogen. Ik wil een luisterend oor zijn voor wie zijn verhaal kwijt wil. Voor wie hulp wilt en vraagt, ga ik op zoek naar een gepaste oplossing, steeds met de nodige discretie.
